Hoxe toca lembrar e recoñecer os méritos dos homenaxeados nos Días das Letras Galegas e o mellor é ler a súa obra ou un anaquiño dela. Son cinco e faciliñas de ler.
LOIS PEREIRO. 2011
Tristemente convivo coa túa ausencia
sobrevivo á distancia que nos nega
mentres bordeo a fronteira entre dous mundos
sen decidir cal deles pode darme
a calma que me esixo para amarte
sen sufrir pola túa indiferencia
a miña retirada preventiva
dunha batalla que xa sei perdida
resolto a non entrar xamais en ti
pero non á tortura de evitarte.
ROSALIA. | ||
Cantarte hei, Galicia, teus dulces cantares, | ||
que así mo pediron | ||
na veira do mare. | ||
Cantarte hei, Galicia, | ||
na lengua gallega, | ||
consolo dos males, | ||
alivio das penas. | ||
Mimosa, soave, | ||
sentida, queixosa; | ||
encanta si ríe, | ||
conmove si chora. -o-o-o-o-o- | ||
CURROS ENRIQUEZ
Como a miniña tola
que sai por ves primeira
con dengue e muradana
prá festa do lugar;
así, xentil i aposta,
vai vindo a Primaveira,
grinaldas de craveles
vertendo ó seu pasar.
CELSO EMILIO FERREIRO
O teito é de pedra.
De pedra son os muros
i as tebras.
De pedra o chan
i as reixas.
As portas,
as cadeas,
o aire,
as fenestras,
as olladas,
son de pedra.
Os corazóns dos homes
que ao lonxe espreitan,
feitos están
tamén
de pedra.
I eu, morrendo
nesta longa noite
de pedra.
ALVARO CUNQUEIRO
Hai unha illa louvada
alá no fondo do mar.
Ten bois da color do tempo
e pastoras de cristal.
Ten un río de paxaros
que desemboca en canción.
Paxaros mornos de illa
con os seus niños no sol.
Ten lúa nova e crecente
e ollos pra dicir ¡ai la!
A boca tena pechada
para vendimias de sal.
E ten un cabalo novo,
¡ai amor! qué pelo ten.
Cheiro profundo de alga
e sabor limpo de mel.
Hai unha illa louvada
alá no fondo do mar.
Navegada de luceiros
na note nácelle o van.
